روزنامه بهار: کمی بیشتر از صد روز از آغاز به کار دولت دوم حسن روحانی میگذرد و میزان نارضایتی و اعتراضات رو به افزایش است. از نارضایتیهای اقتصادی و معیشتی اقشار ضعیف جامعه تا گلایههای طبقه متوسط به عنوان گروهی که اکثریت رای دهندگان به جریان میانهرو در دورههای گوناگون انتخابات را تشکیل میدهند. این اعتراضات و نارضایتیها هر بار و به بهانهای خود را نشان میدهد. روزی به بهانه معرفی کابینه، روزی با موضوع نقد گزارش صد روزه رییسجمهور روحانی و حالا هم به بهانه و با موضوع نقد و اعتراض به بخشهایی از بودجه. در کارنامه دولت اعتدال نیز مانند سایر دولتهای پیش از خود میتوان نقاط قوت و ضعف را یافت اما چه میشود که با وجود اندک زمانی که از عمر دولت دوازدهم میگذرد حجم اعتراضات و انتقادات که اتفاقا بیشتر آن هم از سوی رای دهندگان به روحانی است روز به روز فزونی گرفته و ناامیدی بر امید غلبه کرده است.برای پاسخ به چرایی این موضوع میتوانیم به روزهای انتخابات۹۶ بازگردیم و از بالا بردن انتظارات از طرف روحانی و تیم رسانهای او بگوییم، یا میتوان با تحلیل جامعه شناسانه از خلقیات مردم ایران این انتقادات و ناامید شدنها را حاصل ویژگیهای شخصیتی مردم ایران بدانیم که «با یک غوره سردیشان میشود و با مویزی دچار گرما میشوند» یا میتوانیم برای پاسخ به چرایی این اعتراضات به نقاط ضعف پرشمار اعضای دولت و ری,غیرپاسخگو ...ادامه مطلب